निघून ज़ाईन मी
ओलेत्या वाटांवरून
आलो तसा
तुला शोधत
किती वाट पाहायची
टेकडीच्या माथ्यावर
अज़ून ढगांचा ओला वास तसाच आहे
माझ्यापाशी,
ह्या डोंगर पठारावरल्या
गवत फुलानंही तुझाच घोशा लावलाय
तुला कसं वागावं हे कळत नाही
आणि मला तर नाहीच नाही
मी सुद्ध निघून ज़ायला पहिजे होतं एव्हाना
तू आला नहीस म्हणून
पण का कुणास ठाऊक
पाऊल उचलेच ना
वेडेपणाच सगळा
- लक्ष्मीकांत
© Laxmikant G. Bongale
This content is restricted to the “melaxmikant.blogspot.com” and not permitted to be posted anywhere else on internet nor allowed to be regenerated in any other form or media. Violation of the copyright law will subject to the legal action against the person/entity responsible for same.
