अनवट वेदना

कधी कधी तुझ्या नसण्याची

जाणीव तीव्र होते

अपरात्रीचीच किंवा

अशाच अवेळी

तुझ्या नसण्याची पोकळी

चहूकडून रुंदावत जाते

चेहेरे अनोळखी होतात,

माणसं गैर !

आणि

कशा कशानं म्हणून,

तू

उभा रहात नाहीस

तो उचंबळ

साऱ्या सीमांना पार करून जातो

तेंव्हा

फ़क्त उरते

एक अनवट वेदना

अनवट अशा आशाकल्पांमधून

आणि

कल्पनेतला तुझा शोध

स्वप्नांमधून झिरपत

ह्या आयुष्यालाच

झोंबत राहातो

खरा होऊन

आणि होत जातो

आणखी गडद

एकटेपणा

आसपासच्या कोलहलात,

माणसांच्या गर्दीत;

जिव्हारात दडपलेलं वादळ पेलणारं

कुणी नाही !

हे कळवळून सांगणारा....

स्वत:शीच अक्रंदण्यानं

छातीतल्या छातीत

किंकाळी रुतवण्यानं

जीव तडफ़डत रहतो....

तळ न सापडणाऱ्या काळ्या

भयाण डोहात ओढल्या जाणाऱ्या

निराधार धाराप्रवाहासारखा....

तरीही

शोध सुरूच आहे....

माझा स्वत:चा;

तुझाही,

आणि

शोध सुरूच आहे

समजून घेतलं जाण्याचा,

सर्वस्वाचा उच्च संवाद साधता येण्याचा

आणि तो तसाच

सुरू राहील...

तुझा शोध लागेपर्यंत,

तुझ्या डोळ्यांचा,

अनिमिष डोळ्यात बघत राहाण्याचा

हक्क मिळवण्याचा,

आणि

कुणाचीही पर्वा न करता

हलकेच गालावरून

हात फिरवता येण्याचा

साधा

शोध...

- लक्ष्मीकांत

Please Note The Following Disclaimer :
© Laxmikant G. Bongale
This content is restricted to the “melaxmikant.blogspot.com” and not permitted to be posted anywhere else on internet nor allowed to be regenerated in any other form or media. Violation of the copyright law will subject to the legal action against the person/entity responsible for same.